Dit is Rembrandts eerste en enige regentenstuk. Het valt op door zijn uitzonderlijke formaat en de meer dan levensgrote figuren. De ogen van alle staalmeesters – die de kwaliteit van gekleurd laken controleerden – zijn op ons gericht. Een van hen is even uit zijn stoel omhooggekomen, alsof hij ons net heeft opgemerkt. Door het lage gezichtspunt lijkt de tafel uit het beeldvlak naar voren te steken. Nadat Rembrandt in de jaren 50 in financiële problemen was geraakt, verhuisde hij naar een huurhuis aan de Rozengracht. De Amsterdamse elite klopte niet meer zo veelvuldig bij hem aan als voorheen. Toch bleef hij populair: dit belangrijke gilde vroeg hem voor hun portret. Rembrandt maakte er een levendige scène van, door te doen alsof ze – gestoord door onze binnenkomst – even opkijken van hun werk.